معنی عزلت نشین - جستجوی لغت در جدول جو

عزلت نشین

لغت نامه دهخدا

عزلت گزیننده، گوشه نشین

(سِ)

عزلت گزیننده. آنکه عزلت و تنهائی و گوشه نشینی و خلوت را دوست میدارد. (ناظم الاطباء). گوشه نشین. معتزل. منزوی، عابد و مرتاض. (آنندراج). عزلت دوست. و رجوع به عزلت دوست شود

لغت نامه دهخدا

نزهت نشین

(جُمْ)

که جای باصفائی دارد. که در نزهت ستان است. که در آسایش و سرور است. که در نزهتگاه ساکن است:
به زندانیان زمین زیر خشت
به نزهت نشینان باغ بهشت.
نظامی

لغت نامه دهخدا

عزلت گزین

گوشه نشین آن که عزلت اختیار کند گوشه نشین

فرهنگ لغت هوشیار

عزلت گزین

راهب، راهبه، عزلت جو، عزلت نشین، گوشه گیر، گوشه نشین، معتزل، معتکف، منزوی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی عزلت نشین - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما